Kunst & Cognitie III
Vol verwachting ging ik vandaag naar een lezing van oud-docent ontwikkelingspsychologie aan de UvA, dr. A.C.M. Dudink. Hij was uitgenodigd naar aanleiding van het interdisciplinaire project tussen het Cobra Museum en de afdeling psychologie van de Universiteit van Amsterdam.
Ik hoopte op een lezing over de ontwikkeling van het kind aan de hand van kindertekeningen op basis van zijn jarenlang onderzoek en ervaring. We kregen echter een vaag verhaal dat niet-chronologisch van de hak op de tak de geschiedenis van de tekenles beschreef aan de hand van het leven van Klee. Misschien suggereerde hij verband door de volgorde van zijn verhaal, maar expliciet legde hij geen enkel verband.
Verder suggereerde hij dat kindertekeningen verschillen over de tijd en tussen culturen door het verschil in tekenles. Als illustratie vertelde hij dat kinderen in Afrika meer de driehoek gebruiken als lijf en bij ons meer ronde vormen, helaas ging hij niet dieper in op het waarom. Ook vertelde hij dat er in Amerika verschil was gevonden in kindertekeningen tussen kinderen van Italiaanse afstammelingen, helaas repte hij met geen woord over welke verschillen er gevonden waren. Verder vertelde hij dat kinderen als ze jong zijn tekenen wat er hoort te zijn zonder dat dit overeenkomt met wat er echt te zien is: een paard met vier benen en een hoofd met twee ogen en een neus aan de zijkant. Dit duidt op een ontwikkelingsfase, als een kind in dezelfde periode 4-6 jaar wel al tekent wat hij ziet, zou dit een wonderkind kunnen zijn?
Tijdens de lezing negeerde hij de opgestoken vingers en ook na de lezing wuifde hij vragen weg met stuur me maar een emailtje. Helaas was daardoor deze lezing voor mij geen toevoeging, een mevrouw uit het publiek gaf aan dat ze wel erg blij werd van de nostalgie die de lezing opriep. Gelukkig kon ik mijn onbevredigde gevoel vullen met nog een rondje door de tentoonstelling waar ik me bewust werd dat mijn eerder betoog over wat voor mij kunst is, complete onzin is. Ik werd opeens helemaal verliefd op het kunstwerk “Drift op zolder” van Karel Appel. Een werk dat ik op mijn twee eerdere rondjes voorbij ben gelopen.
